: Μαρίνα Ψαράκη - Ελλάς :

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΕΤΗ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Αγαπητοί σύνεδροι.

Πολλούς αιώνες μετά τις καλές εποχές που τα έθνη μας ήσαν ελεύθερα και αυτοκαθοριζόμενα, παρά την μακρά νύχτα της μονοθεϊστικής κυριαρχίας και της πλήρους καταστολής των προγονικών μας ειωθότων και νομιζομένων, κατά ένα θαυμαστό τρόπο και σε πείσμα όλων εκείνων που ονειρεύονταν και ακόμη ονειρεύονται την πλήρη εξαφάνισή μας, στο 2004ο έτος της δικής τους χρονολογήσεως εμείς εξακολουθούμε να υπάρχουμε, υπερήφανες υπάρξεις, συνειδητοί κρίκοι μίας ατελείωτης αλυσίδας που συνδέει ένα μέλλον, το οποίο ούτως ή άλλως ανήκει στο Δίκαιο και το Κατά Φύσιν, με ένα θαυμαστό παρελθόν που χάνεται στα βάθη του χρόνου, στην αχλύ της προϊστορίας.

Τα έθνη είναι όλως ιερά, γιατί εκφράζουν την καθαγιασμένη από την ίδια την Φύση και τους Θεούς ποικιλία του ανθρωπίνου είδους, την πολύμορφη Εθνόσφαιρα στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε αρμονικά και δημιουργικά. Τα έθνη όμως, για άλλους είναι ανεπιθύμητα, αν όχι μισητά. Γι' αυτούς και για την κοσμοαντίληψη που μεταφέρουν στα κεφάλια τους, τα έθνη δεν είναι τίποτε περισσότερο από τάχα ευσπλαχνική «παραχώρηση» του εκδικητικού Θεού τους στην επίσης τάχα «μεταπτωτική» ανθρωπότητα, συνεπώς για την προετοιμασία μίας «αναμενόμενης» βασιλείας αυτού του συγκεκριμένου Θεού αυτά πρέπει να εξαφανισθούν.
Και γι' αυτό αγωνίζονται με λύσσα όλους αυτούς τους αιώνες της βαρβαρότητος και της πλάνης οι οπαδοί του εν λόγω Θεού: για την εξαφάνιση της ανθρώπινης πολυμορφίας και ιδιαιτερότητας. Για την ομογενοποίηση και τυποποίηση των ανθρώπων και την παραγωγή ομοιομόρφων συμπεριφορών, ηθών, ψυχολογιών και, κατά προέκταση, βιογραφιών.

Ένας από τους επικεφαλής της κινήσεώς μας έχει γράψει παλιότερα ότι οι ψυχές και οι καρδιές μας ανήκουν σε νικημένους κόσμους και νικημένους κόσμους υπερασπιζόμαστε, πλην όμως αυτό είναι το αληθινό μεγαλείο της υπερήφανης επιβιώσεώς μας σε ένα απολύτως εχθρικό πολιτισμικό περιβάλλον, στο 2004ο έτος της χρονολογήσεως εκείνων που επιδιώκουν να μας εξαφανίσουν αλλά δεν θα το πετύχουν ποτέ. Γιατί η δική μας ύπαρξη στηρίζεται στην φυσική προσήλωση του ανθρώπινου πνεύματος στην Eλευθερία και την Aξιοπρέπεια, προσήλωση που δεν μπορεί να εκριζωθεί χωρίς να αλλάξει βαθύτατα αυτή η ίδια η ανθρώπινη φύση, προς το χειρότερο.

Για να ερμηνεύσουν φιλοσοφικά και να κάνουν διδάξιμη στις επόμενες γενεές αυτήν ακριβώς την ιερή προσήλωση, οι Έλληνες πρόγονοί μας διατύπωσαν τον όρο «Αρετή» τον οποίο προήγαγαν σε κεντρικό σημείο στοχασμού στην όλη κοσμοαντίληψή τους.
Η κατάκτηση των διαφόρων επιμέρους πλευρών αυτής της «Αρετής» είναι που οδηγεί τον όποιο προηγμένο θνητό που συνειδητά ακολουθεί τα πρότυπα των Θεών, στην προσωπική ολοκλήρωση και στον εύνομο και αρμονικό κοινωνικό βίο.
Οι Αρετές, ως ιερές αντανακλάσεις της τελειότητος των Θεών στον ατελή βίο των θνητών, συνθέτουν ένα πλήρες σύστημα ορισμού και μεταβιβάσεως των προϋποθέσεων για την ανθρώπινη τελειότητα. Ως μοναδικούς ασφαλείς δρόμους για την τελευταία, η Ελληνική Φιλοσοφία, καθώς και η θαυμαστή πολυθεϊστική, φυσική και οργανική Εθνική Ελληνική Θρησκεία που την ανέθρεψε και την ανέδειξε, περιγράφουν τις ακόλουθες όψεις της Αρετής:

• την Σωφροσύνη (που οδηγεί στην κοσμιότητα, αυτάρκεια και σταθερότητα του εαυτού, κατά τον Ηράκλειτο, τον Ίωνα φιλόσοφό μας, η μεγίστη των αρετών)
• την Δικαιοσύνη (που οδηγεί στην χρηστότητα, την αγαθή συμπεριφορά, την τιμιότητα την εγκράτεια και την προσήλωση στο καθήκον)
• την Ανδρεία (που οδηγεί στην καρτερία, την μεγαλοψυχία, την γενναιοδωρία, το θάρρος και την φιλοπονία), και
• την Λογικότητα (που οδηγεί στην ευβουλία και την πρακτική σοφία),

Οι λογικώς ορισθείσες και άρα διδακτέες Αρετές, για εμάς είναι ο μόνος ασφαλής οδηγός προς την τελειότητα, όσο και ο μόνος ασφαλής οδηγός για την ορθή θρησκευτική εκδήλωση, ανώτατο επίπεδο της οποίας είναι, όπως τόνισαν οι φιλόσοφοί μας, η δια της Λογικότητος κατανόηση της αληθινής φύσεως των Θεών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι η συγκεκριμένη Αρετή, όπως και η Ανδρεία άλλωστε, πολεμήθηκαν με υπερβολική ένταση από τους λεγομένους «Πατέρες» του Χριστιανισμού.

Κατά θαυμαστό τρόπο, αντίστοιχες αξίες, έστω εκπεφρασμένες διαφορετικά ή μερικά, σύμφωνα πάντα με το φαντασιακό και την ιδιοσυγκρασία του κάθε έθνους, εξέφρασαν όλες οι φυσικές, οργανικές κοινωνίες προτού έλθουν αντιμέτωπες με τον τερατώδη οδοστρωτήρα του λεγομένου Μονοθεϊσμού. Αφεθείσα ελεύθερη, η κοινή ανθρώπινη φύση, που είναι πρωτίστως λογική, κατέληξε σε κοινά συμπεράσματα, των οποίων μόνον τα σχήματα και τα χρώματα διαφοροποιούνται, όπως ακριβώς άλλωστε και τα πρόσωπα και τα χρώματα των ανθρώπων του κόσμου αυτού.

Η ευρεία πολυμορφία της Εθνόσφαιρας του πλανήτη αποτελεί αναντίρρητα την υγεία του ανθρωπίνου είδους, στον αυτό βαθμό που και η ομοιομορφία αποτελεί αντίθετα αρρώστια και μάλιστα σοβαρή, έως θανάσιμη. Η ίδια η Φύση και οι ιεροί νόμοι της διατάζουν πολυμορφία, οι ίδιοι οι Θεοί επιθυμούν πολυμορφία. Από την άλλη πλευρά, εδώ και αιώνες, με την φωτιά και το ξίφος, ο λεγόμενος Μονοθεϊσμός πασιφανώς προσπαθεί να καταδικάσει την ανθρωπότητα σε έναν συνεχή και δίχως όνειρα ύπνο. Μόνο που αυτό δεν θα το κατορθώσει ποτέ.

Το αποδεικνύει η δική μας ύπαρξη. Το αποδεικνύει και η ποικιλία των λουλουδιών που ανθίζουν σε κάθε ανοιξιάτικο λιβάδι.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.